เลือดทรนง

เลือดทรนง

     ธนาธร ธณเวศน์ (ทาม)

     ดารา/นักร้อง
     หนุ่มคาสโนว่าที่ไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน เขาเห็นผู้หญิงทุกคนเหมือนดอกไม้ริมทางเท่านั้น เป็นแค่ดอกไม้สวยๆที่จะเด็ดมาเล่นเมื่อไหร่ก็ได้

     ชมพูสิริน วงศ์นุสกุล (ชมพู)

     หญิงสาวธรรมดาๆ
     อดีตเธอเคยมีครอบครัวที่แสนอบอุ่น มันคงไม่สำคัญอีกแล้ว เมื่อในปัจจุบันเธอกลายเป็นคนไร้ตัวตน หากแต่เธอมีหัวใจที่รักมั่น ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

...

ปล. บุคคลที่อยู่ในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดกับเนื้อหาในเรื่อง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและพฤติกรรมต่างๆของบุคคลในเรื่องไรต์แต่งขึ้นมาเองตามจินตนาการของไรต์ แล้วใช้รูปประกอบเพื่อเป็นอรรถรสในการอ่านเท่านั้น

...

...

Intro

"ชมพูสิริน..." เสียงเข้มดูร้อนรนดังขึ้นพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นในบ้านหลังเล็กที่ดูเก่าและทรุดโทรม

"คุณธนาธร..." หญิงสาวที่กำลังพิงกำแพงบ้านไม้ที่ทาสีขาวค่อยๆลืมตาขึ้นมองชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม

"ทำไมกัน...ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย" รีบช้อนร่างบางที่ไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาไว้แนบอกก่อนจะวางบนโซฟาสีขาวเก่าๆเบาๆ

"คุณกลับไปก่อนเถอะนะ...สภาพฉันตอนนี้คงจะน่าเกลียดมากจริงๆ แค่กๆ" พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะไออกมาอย่างรุนแรง ก้อนโลหิตสีดำออกมาขณะที่ร่างบางไอ

"ชมพูสิริน..." ชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างตกใจน้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่เคยหลั่งรินให้ใครเห็นค่อยๆไหลออกมาเป็นสายยาว

"คุณทำอะไรน่ะ...ร้องไห้ทำไมกัน" มือบางรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นเช็ดน้ำตาชายหนุ่มตรงหน้าอย่างนุ่มนวล

"เธออย่าพูดอะไรอีกเลยนะ...ไปโรงพยาบาลกันก่อนเถอะ" รีบจับมือบางไว้ แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นข้อมือที่มีรอยกรีด โดยยังมีเลือดแห้งๆติดอยู่

"ฟรึบ..." เมื่อเห็นสายตามองมาที่ข้อมือตนจึงรีบสบัดข้อมือให้หลุดจากการเกาะกุมแล้วซ่อนไว้ข้างหลัง

"นี่มันอะไรกันชมพู...เธออยากตายขนาดนี้เลยงั้นเหรอ"

"ฉัน..." หญิงสาวได้แต่พูดไม่ออกแล้วก้มลงซ่อนสายตาจากสายตาจับผิดของชายหนุ่มตรงหน้า

"ชมพูสิริน...ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย" เขย่าแขนร่างบางอย่างไม่เข้าใจ

"อึก..." หญิงสาวกระอักเลือดก้อนโตออกมาทำให้ชายหนุ่มหยุดเขย่าแล้วคว้าเธอมากอดไว้ในอ้อมกอดทันที

"ฉันรักคุณนะคุณธนาธร" ยิ้มเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆปิดลงพร้อมลมหายใจที่แผ่วลงเรื่อยๆ

"ชมพูสิริน...ชมพูสิริน..." ได้แต่เรียกร่างบางอย่างบ้าคลั่งหากแต่ร่างบางกลับไร้ปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆ

...

มาแล้วๆเรื่องใหม่ของไรต์เอง เรื่องนี้จะดราม่ามาก หนักเรื่องอารมณ์นะคะ ถ้าคุณหลงเข้ามาอ่านแล้ว คุณควรออกไปตากเรื่องนี้ เพราะมันอาจจะทำให้คุณรู้สึกหดหู่ได้ นี่คือคำเตือน...

...